Καρδιά: Όλοι κινδυνεύουμε να εκδηλώσουμε προβλήματα;

Νέα Υόρκη - Οι παράγοντες κινδύνου για την υγεία της καρδιάς, ίσως τελικά να είναι αρκετά μεγαλύτεροι απ' ότι πίστευαν οι επιστήμονες μέχρι σήμερα, σύμφωνα με νέα στοιχεία που δημοσιεύονται στο επιστημονικό έντυπο New England Journal of Medicine.

Ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Τζάρετ Μπέρι του Νοτιοδυτικού Ιατρικού Κέντρου του Πανεπιστημίου του Τέξας , κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ενώ ο καρδιολογικός κίνδυνος ενός ατόμου μπορεί να είναι χαμηλός για τα επόμενα πέντε ή δέκα χρόνια, ο αντίστοιχος κίνδυνος σε βάθος χρόνου, δηλαδή κατά τη διάρκεια της ζωής του, μπορεί να είναι πολύ υψηλός. Η διαπίστωση αυτή θα μπορούσε να έχει συνέπειες τόσο για την κλινική πρακτική, όσο και την πολιτική δημόσιας υγείας.

Η σημερινή προσέγγιση των γιατρών, όσον αφορά την πρόληψη των καρδιολογικών προβλημάτων, εστιάζει κυρίως στους βραχυπρόθεσμους κινδύνους, πράγμα που όμως μπορεί να δώσει μια ψευδή και παραπλανητική αίσθηση ασφάλειας, ιδίως σε ανθρώπους μετά τα 40 ή τα 50, όπως ανέφεραν οι ερευνητές.

«Αν θέλουμε να μειώσουμε τις καρδιαγγειακές παθήσεις, πρέπει να εμποδίσουμε την ανάπτυξη των παραγόντων κινδύνου ευθύς εξ αρχής. Αυτό που καθορίζει τον κίνδυνο για την καρδιά, όταν κάποιος είναι 70 ή 80 ετών, είναι οι παράγοντες κινδύνου που είχε στην ηλικία των 40 ετών», εξηγεί ο Δρ Μπέρι.

Οι ερευνητές ανέλυσαν τα πορίσματα 18 μελετών που έχουν πραγματοποιηθεί κατά τα τελευταία 50 χρόνια (μετα-ανάλυση) και συμπέραναν ότι οι άνθρωποι με δύο ή περισσότερους σημαντικούς παράγοντες κινδύνου στη μέση ηλικία είχαν δραματικά υψηλότερες πιθανότητες κινδύνου στην υπόλοιπη ζωή τους να πεθάνουν από καρδιαγγειακή αιτία, να υποστούν έμφραγμα ή εγκεφαλικό επεισόδιο.

Οι επιστήμονες αξιολόγησαν δεδομένα που αφορούσαν πάνω από 254.000 άτομα, άνδρες και γυναίκες, ηλικίας 45 έως 75 ετών. Τα άτομα με πολλαπλούς παράγοντες κινδύνου είχαν σημαντικά υψηλότερο επίπεδο κινδύνου στη διάρκεια της ζωής τους να εμφανίσουν καρδιολογικό πρόβλημα, μέχρι και δέκα φορές μεγαλύτερο σε σχέση με όσους δεν είχαν τέτοιους παράγοντες κινδύνου.

Ενδεικτικά, βρέθηκε ότι οι υγιείς (χωρίς καθόλου παράγοντες κινδύνου) άνδρες ηλικίας 45 ετών έχουν κίνδυνο μόλις 1,4% για έμφραγμα ή εγκεφαλικό επεισόδιο στην ζωή τους, ενώ σε όσους συνομήλικούς τους υπάρχουν δύο ή περισσότεροι παράγοντες, ο κίνδυνος φθάνει το 49,5%.
Στις γυναίκες ίδιας ηλικίας τα αντίστοιχα ποσοστά είναι 4,1% και 30,7%.

Τα καρδιολογικά προβλήματα είναι συχνότερα σε μεγαλύτερη ηλικία και έτσι σχεδόν όλοι οι άνθρωποι κάτω των 50 ετών τείνουν να θεωρούνται χαμηλού κινδύνου, μια αντίληψη την οποία θεωρεί εσφαλμένη και θέλει να ανατρέψει η νέα μελέτη, επισημαίνοντας ότι πολλοί τελικά ανήκουν στην ομάδα υψηλού κινδύνου, αν ληφθεί υπόψη όχι μόνο η επόμενη δεκαετία, αλλά όλος ο χρονικός ορίζοντας της ζωής τους.

Όπως τονίζουν οι ερευνητές, είναι σημαντικό η πρόληψη των παραγόντων κινδύνου να αρχίζει έγκαιρα, προκειμένου να είναι πιο αποτελεσματική και να μην χρειαστεί κάποιος να πάρει προληπτικά μέτρα ή να κάνει θεραπεία, όταν θα είναι πια αργά και οι παράγοντες κινδύνου θα έχουν οδηγήσει στην εκδήλωση του προβλήματος.

Οι παράγοντες κινδύνου για την καρδιά περιλαμβάνουν το κάπνισμα, την υψηλή αρτηριακή πίεση, την υψηλή χοληστερόλη, τον διαβήτη κ.α. Όσο πιο πολλοί παράγοντες κινδύνου συνυπάρχουν σε ένα άνθρωπο, τόσο μεγαλύτερο καρδιαγγειακό κίνδυνο αντιμετωπίζει. Το φύλο και η ηλικία παίζουν επίσης ρόλο.

Το ιδανικό «προφίλ» αφορά ένα άνθρωπο που δεν καπνίζει, δεν πάσχει από διαβήτη, η χοληστερόλη του είναι κάτω από 180 και η αρτηριακή πίεσή του είναι 12-8.

Πηγές: www.pathfinder.gr

Τα τρόφιμα-αντίδοτο στο κρύο.

Έχετε ποτέ αναρωτηθεί γιατί η κουζίνα στις θερμότερες περιοχές του κόσμου χαρακτηρίζεται συχνά από την πικάντικη γεύση της; Η απάντηση κρύβεται στην προκαλούμενη από την τροφή θερμογένεση – με άλλα λόγια, την παραγωγή θερμότητας από την πέψη των τροφίμων που καταναλώνουμε.

Τα πράγματα είναι απλά. Όταν τρώμε, ο οργανισμός ενεργοποιεί τη διαδικασία της πέψηςγια να διασπάσει την τροφή και να μεταβολίσει και να απορροφήσει τα θρεπτικά συστατικά της. Η πέψη διαρκεί αρκετές ώρες και στη διάρκειά της παράγεται θερμότητα, με την ποσότητα της παραγόμενης θερμότητας να εξαρτάται αποκλειστικά από το είδος της τροφής και τις θερμίδες που περιέχει.

Η όλη διαδικασία σημαίνει ότι αυξάνεται η εσωτερική θερμοκρασία του οργανισμού. Όταν κάνει ζέστη, η αύξηση αυτή σημαίνει πως αφενός αυξάνεται η διαφορά θερμοκρασίας οργανισμού-περιβάλλοντος και έτσι νιώθουμε πιο δροσεροί, αφετέρου ιδρώνουμε και συνεπώς δροσιζόμαστε. Αντιθέτως, όταν κάνει κρύο σημαίνει πως νιώθουμε πιο ζεστοί.

«Ο μηχανισμός αυτός είναι ζωτικός για την επιβίωσή μας», λέει η διαιτολόγος-διατροφολόγος Αστερία Σταματάκη, επιστημονική συνεργάτις στην Γαστρεντερολογική Κλινική του Γενικού Νοσοκομείου Νικαίας. «Τα ανθρώπινα πλάσματα είναι θερμόαιμοι οργανισμοί και έτσιο οργανισμός πρέπει να δουλεύει ασταμάτητα για να διατηρεί μια ιδανική, εσωτερική θερμοκρασία που εξασφαλίζει την σωστή λειτουργία των οργάνων του».

Η θερμοκρασία αυτή, σύμφωνα με επιστήμονες από το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Τζώρτζια, κυμαίνεται από 36,6 έως 37,7 βαθμούς Κελσίου, αν και για τους περισσότερους ανθρώπους είναι κάτω από 37 βαθμούς.

Τώρα λοιπόν που κάνει κρύο, αν το σώμα μας είναι παγωμένο, η κατανάλωση ορισμένων τροφίμων μπορεί να μας βοηθήσει να αυξήσουμε την εσωτερική θερμοκρασία μας.

Φασολάδα και σούπες

«Μεγάλη αύξηση στην σιτιογενή θερμογένεση, όπως είναι ο επιστημονικός όρος, επιτυγχάνεται έπειτα από την κατανάλωση πρωτεϊνών και υδατανθράκων, δηλαδή κρέατος, ζυμαρικών κ.τ.λ.», εξηγεί η κυρία Σταματάκη. «Αντιθέτως, η σιτιογενής θερμογένεση είναι ελάχιστη όταν καταναλώνουμε λίπος».

Πρακτικά, αυτό σημαίνει πως φασολάδα και σούπες αποτελούν δύο από τις καλύτερες επιλογές μας για το κρύο. «Δεν είναι τυχαίο ότι σε όλα τα ορεινά χωριά προτείνεται ως “θερμαντικό πιάτο” η φασολάδα, η οποία είναι πλούσια τόσο σε πρωτεΐνες όσο και σε υδατάνθρακες», λέει η κυρία Σταματάκη. «Μια άλλη καλή επιλογή θα μπορούσε να είναι η κοτόσουπα και γενικώς κάθε κρεατόσουπα με ρύζι, επειδή συνδυάζει τις πρωτεΐνες από το κοτόπουλο ή το κρέας με τους υδατάνθρακες από το ρύζι».

Οι σούπες δίχως πρωτεΐνες, όπως οι περισσότερες σούπες λαχανικών, επίσης μπορούν να μας ζεστάνουν, αν και η παρεχόμενη αύξηση της θερμοκρασίας είναι προσωρινή και δίχως μεγάλη διάρκεια. Το καλό, όμως, είναι πως μια ζεστή σούπα μπορεί να μας προσφέρει άμεση ζεστασιά.

Καυτερές πιπεριές και πιπέρια

Οι καυτερές πιπεριές δεν προσφέρουν μόνο γεύση και άρωμα στα πιάτα αλλά περιέχουν και κάποιες ουσίες που βοηθούν στην αύξηση της εσωτερικής θερμοκρασίας, επισημαίνει η κυρία Σταματάκη.

Η καψαικίνη, μια ουσία που βρίσκεται στις καυτερές πιπεριές, όπως οι τσίλι, διεγείρει το κυκλοφορικό σύστημα και αυξάνει τη θερμοκρασία του σώματος. Μεγάλη προσοχή στην κατανάλωσή τους, όμως, πρέπει να επιδεικνύουν άτομα με προβλήματα έλκους στον γαστρεντερικό σωλήνα, προειδοποιεί.

Καλή θερμογενετική δράση έχει και το μαύρο πιπέρι, εξαιτίας της πιπερίνης που περιέχει - μία ουσίας η οποία αυξάνει τη θερμογένεση μέσω της επίδρασης της στο νευρικό σύστημα.

Λαχανικά

Ορισμέναλαχανικά, ιδίως αυτά που αναπτύσσονται κάτω από την επιφάνεια της γης όπως οι πατάτες, οι γλυκοπατάτες, τα καρότα και τα παντζάρια, είναι πιο δύσπεπτα και συνεπώς απαιτούν περισσότερη ενέργεια για να αξιοποιηθούν από τον οργανισμό.

Όταν, λοιπόν, ενεργοποιείται ο οργανισμός για την πέψη τους, παράγεται ενέργεια η οποία αυξάνει τη θερμοκρασία του σώματος.

Άλλες τροφές που μπορεί να μας ζεσταίνουν είναι οι εξής:

* Τzίντζερ : Το τζίντζερ περιέχει δύο χημικές ουσίες, την gingerol(τζιντζερόλη) και την shogaol (σογκαόλη), οι οποίες είναι υπεύθυνες για την ιδιαίτερη γεύση του αλλά του προσδίδουν και θερμαντικές ιδιότητες.

* Μπαχαρικά και καρυκεύματα: Η κανέλα , ο κόλιανδρος καιτο σκόρδο φαίνεται να συμβάλλουν στην αύξηση της εσωτερικής θερμοκρασίας του οργανισμού.

* Πράσινο Τσάι : Το πράσινο τσάι περιέχει μια ομάδα ουσιών που λέγονται κατεχίνες και οι οποίες φαίνεται ότι αυξάνουν τη θερμογένεση.

Το αλκοόλ

Σε αντίθεση με την κοινή πεποίθηση, το αλκοόλ όχι μόνον δεν θερμαίνει τον οργανισμό, αλλά προκαλεί διαστολή των αγγείων με συνέπεια λίγη ώρα έπειτα από την κατανάλωσή του να αρχίζει η αποβολή θερμότητας από τον οργανισμό και έτσι να κρυώνουμε περισσότερο.

Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ Weekend, www.tanea.gr

Πώς η διατροφή επηρεάζει τον ύπνο.

Οι τροφές και τα ποτά μπορούν να έχουν σημαντική επίπτωση στην ικανότητα ύπνου. Πολλές τροφές μπορεί να οδηγούν σε υπνηλία, ενώ άλλες σε προβλήματα ύπνου.

Το National Sleep Foundation, αναφέρει τα εξής παραδείγματα τροφών και ποτών που μπορούν να επηρεάσουν τον ύπνο:

• Τροφές που περιέχουν υδατάνθρακες καθιστούν ευκολότερο το ταξίδι της τρυπτοφάνης (αμινοξύ που βοηθά τον ύπνο) στον εγκέφαλο. Η τρυπτοφάνη περιέχεται σε πολλές τροφές που περιέχουν πρωτεΐνη. Έτσι ο συνδυασμός πρωτεϊνών και υδατανθράκων είναι καλό σνακ πριν τον ύπνο. Για παράδειγμα, γάλα με δημητριακά, τυρί και κρακεράκια ή φυστικοβούτυρο και τοστ.
• Ένα μεγάλο γεύμα μπορεί επίσης να προκαλέσει αϋπνία, ιδιαίτερα όταν περιέχει πολλούς υδατάνθρακες.
• Η καφεΐνη αργά το απόγευμα ή πριν την ώρα του ύπνου μπορεί να περιορίσει την υπνηλία αλλά να οδηγήσει σε προβλήματα με τον ύπνο.
• Τα ενεργειακά ποτά μπορεί προσωρινά να ενισχύσουν την ενέργεια, αλλά συχνά μπορεί να οδηγήσουν σε υπνηλία.
• Το αλκοόλ μπορεί να προκαλέσει διαταραχές στον ύπνο και να καταστείλει την είσοδο στα βαθιά στάδια.

Πηγές: National Sleep Foundation, www.iatronet.gr

Το «καθισιό» μειώνει τη διάρκεια ζωής!

Νέα μελέτη που ήρθε στο φως της δημοσιότητας αποκάλυψε ότι το καθισιό «κόβει» χρόνια από τη ζωή, ακόμα και σε αυτούς που δεν είναι παχύσαρκοι αλλά και σε όσους προσπαθούν να αντισταθμίσουν την ακινησία με λίγη γυμναστική την ημέρα!

Αν, μάλιστα, κάποιος κάνει καθιστική εργασία και δε γυμνάζεται ή δεν κινείται καθόλου τότε ο κίνδυνος πρόωρου θανάτου εκτοξεύεται στα ύψη.

Τα νέα αυτά προκύπτουν από μελέτη στην οποία συμμετείχαν περισσότεροι από 120.000 εθελοντές και σύμφωνα με τον επικεφαλής ερευνητή και διευθυντή του Τμήματος Αιματολογίας-Ογκολογίας του Ochsner, στη Λουϊζιάνα, Τζαίυ Μπρουκς, «πολύ απλά αποδεικνύουν πως ό, τι κάνουμε στην καθημερινή μας ζωή, έχει συνέπειες. «Αν, βεβαίως, η δουλειά ενός ανθρώπου είναι καθιστική, δε σημαίνει πως πρέπει να παραιτηθεί. Αλλά την υπόλοιπη μέρα θα πρέπει να κινείται. Αυτό είναι το κλειδί».

Οι συνέπειες της καθιστικής ζωής στο σωματικό βάρος και η συσχέτισή της με την καρδιοπάθεια, το διαβήτη τύπου 2 και ορισμένες μορφές καρκίνου είναι καλά τεκμηριωμένη. Ο Μπρουκς και οι συνεργάτες του σχολίασαν ότι μέχρι τώρα ελάχιστες μελέτες είχαν ασχοληθεί με τις πιθανές συνέπειες της καθιστικής ζωής καθ’ εαυτής. Έτσι, ανέλυσαν στοιχεία από 123.216 εθελοντές (53.440 άντρες και 69.776 γυναίκες), οι οποίοι δεν είχαν ιστορικό κάποιου νοσήματος το 1993, όταν δήλωσαν συμμετοχή στη μελέτη.

Οι ερευνητές τους παρακολούθησαν επί 14 χρόνια ενώ πολλοί ήταν εκείνοι που κατά το χρονικό διάστημα της έρευνας έχασαν την ζωή τους. Αφού έλαβαν υπ’ όψιν κάθε παράγοντα που θα μπορούσε να ευθύνεται γι’ αυτό, οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα πως οι γυναίκες που περνούσαν 6 ώρες την ημέρα καθισμένες σε μία καρέκλα είχαν 37% περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν σε σύγκριση με όσες κάθονταν λιγότερες από 3 ώρες την ημέρα. Η αντίστοιχη αύξηση του κινδύνου στους άντρες ήταν 17%.

Ο κίνδυνος ήταν πολλαπλάσιος για όσους δε γυμνάζονταν ποτέ σε ποσοστό 94% για τις γυναίκες και 48% για τους άντρες!

Υπάρχουν ενδείξεις ότι η αδράνεια των μυών, ιδίως των ποδιών, διεγείρει ή καταστέλλει διάφορες ορμόνες στον οργανισμό που επηρεάζουν τα επίπεδα των τριγλυκεριδίων, της χοληστερόλης και πολλών άλλων ουσιών στο αίμα που αποτελούν δείκτες της υγείας μας.

Πηγή : Greek-Radar.gr

Πιο ριψοκίνδυνοι οι άντρες στη δουλειά.

Οι άντρες έχουν διπλάσιες πιθανότητες από τις γυναίκες να ρισκάρουν στη δουλειά, συνεπώς η υγιής ισορροπία των δύο φύλων στον εργασιακό χώρο είναι καλή ιδέα για να ανθήσει μια επιχείρηση, σύμφωνα με μία νέα μελέτη.

Επιστήμονες από την Βρετανική Ψυχολογική Εταιρεία (BPS) πήραν συνεντεύξεις από περισσότερους από 2.000 άντρες και γυναίκες, που εργάζονται σε περισσότερα από 20 διαφορετικά επαγγέλματα.

Όπως είπαν στο ετήσιο συνέδριο της BPS, όπου παρουσίασαν τη μελέτη τους, «ήταν απρόσμενα μεγάλο» το χάσμα μεταξύ ανδρών και γυναικών όσον αφορά την προθυμία λήψης ριψοκίνδυνων αποφάσεων στην δουλειά.

Στην πραγματικότητα, οι γυναίκες είχαν διπλάσιες πιθανότητες από τους άντρες να είναι προσεκτικές και σχεδόν διπλάσιες να επιδεικνύουν σύνεση, ενώ οι άντρες είχαν υπερδιπλάσιες πιθανότητες να είναι παράτολμοι και σχεδόν διπλάσιες να είναι αμέριμνοι, κατά τον επικεφαλής ερευνητή δρα Τζοφ Τρίκι.

Οι διαφορές αυτές θα μπορούσαν να επηρεάσουν την εξέλιξη μιας επιχείρησης, εκτιμά. «Το ρίσκο είναι απαραίτητο και επιθυμητό στη δουλειά, αρκεί να βρίσκεται εντός ορίων», είπε. «Αυτά τα όρια είναι πιθανότερο να τεθούν όταν στον εργασιακό χώρο υπάρχει ισορροπία ανδρών-γυναικών».

Οι ερευνητές εκτιμούν ότι η διαφορετική εργασιακή συμπεριφορά των δύο φύλων, ορμάται από τα γονίδιά τους.

«Ως φαίνεται, το χάσμα μεταξύ ανδρών και γυναικών είναι γενετικά καθορισμένο από την εξέλιξη των ειδών, για να εξασφαλίσει την επιβίωση των προγόνων μας», εξήγησε ο δρ Τρίκι.

Πηγή : Web Only, www.tanea.gr

Συχνά και μικρά γεύματα, το μυστικό για λεπτή σιλουέτα.

Νέα Υόρκη - Τα κορίτσια που τρώνε συχνά γεύματα και σνακς παίρνουν τελικά λιγότερο βάρος και έχουν μικρότερη αύξηση της περιμέτρου της μέσης τους σε διάστημα 10 ετών, συγκριτικά με συνομήλικά τους που τρώνε μόλις δύο φορές την ημέρα, σύμφωνα με αμερικανική μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο American Journal of Clinical Nutrition.

Η Δρ Λοριν Ρίτσι και οι συνεργάτες της στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, Μπέρκλεϊ , μελέτησαν τις περιπτώσεις περισσοτέρων από 2.000 κοριτσιών και διαπίστωσαν ότι όσο συχνότερα γεύματα αλλά και σνακς κατανάλωναν τα κορίτσια, τόσο πιο ικανοποιημένα αισθάνονταν, ενώ γλίτωναν και από την «υπερφαγία».

Πιο συγκεκριμένα, οι ερευνητές μελέτησαν στοιχεία από μελέτη που είχε γίνει με κρατική χρηματοδότηση στο Μπέρκλεϊ, την Ουάσιγκτον και το Σινσινάτι. Η μελέτη είχε ξεκινήσει όταν τα κορίτσια ήταν εννέα και δέκα ετών, οπότε και συμπλήρωσαν ένα διατροφικό ερωτηματολόγιο για αρκετές ημέρες και τα στοιχεία αυτά αξιολογήθηκαν από διατροφολόγους. Κατά τη διάρκεια των επόμενων δέκα ετών, οι ερευνητές κατέγραφαν το ύψος, το βάρος και την περίμετρο μέσης των 2.100 κοριτσιών.

Η Δρ Ρίτσι συνέκρινε τα στοιχεία αυτά με τον αριθμό των γευμάτων και τα σνακς που έτρωγαν τα κορίτσια στην αρχή της μελέτης, με τις αλλαγές στο ύψος και την περίμετρο της μέσης, όταν πλέον ήταν 19-20 ετών.

Όπως ήταν αναμενόμενο, ανεξαρτήτως συχνότητας γευμάτων, τα κορίτσια είχαν αυξήσει το βάρος και την περίμετρο της μέσης τους καθώς εξελισσόταν φυσιολογικά η ανάπτυξή τους κατά τη διάρκεια της εφηβείας. Αλλά όσο λιγότερα σνακς και γεύματα έτρωγαν κατά τη διάρκεια της ημέρας, τόσο περισσότερο λίπος κατέληγαν να έχουν αποθηκεύσει στο σώμα τους.

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας, όσα κορίτσια έτρωγαν τουλάχιστον έξι φορές την ημέρα, είχαν αυξήσει κατά 6,5 μονάδες τον Δείκτη Μάζας Σώματος . Όσα έτρωγαν τρεις ή λιγότερες φορές είχαν πάρει 7,8 μονάδες, που μεταφράζεται σε 3,6 κιλά επιπλέον.

Τα κορίτσια που έτρωγαν πιο συχνά είχαν πάρει 10,2 εκατοστά πέριξ της μέσης όταν πια ήταν 19-20 ετών, συγκριτικά με τα 12,7 εκ. που είχαν τα κορίτσια που έτρωγαν ελάχιστα γεύματα ή σνακς κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Μάλιστα τα στοιχεία δεν μεταβλήθηκαν ακόμη και όταν οι ερευνητές συνεκτίμησαν άλλα δεδομένα υγείας και τον τρόπο ζωής που μπορεί να επηρεάζουν τον ρυθμό αύξησης του βάρους, όπως η συχνότητα της σωματικής άσκησης και της παρακολούθησης τηλεόρασης, και το αρχικό σωματικό βάρος, κατά την έναρξη της μελέτης.

Οι επιστήμονες σημειώνουν ότι είναι ακόμη νωρίς να για να ειπωθεί με βεβαιότητα ότι το παραπάνω διατροφικό πρότυπο μπορεί να συντελέσει στην πρόληψη της παχυσαρκία τόσο στα έφηβα κορίτσια, όσο και στον γενικό πληθυσμό.

Η Δρ Άλισον Φιλντ από το Νοσοκομείο Παίδων της Βοστόνης σχολιάζει ότι «ίσως τα μικρά γεύματα ή η μεγαλύτερη συχνότητα των γευμάτων να μας αποτρέπει από την κατανάλωση μεγάλων σε μέγεθος γευμάτων ή να περιορίζει το αίσθημα της πείνας. Ωστόσο, θα πρέπει να έχουμε κατά νου ότι τα άτομα που τρώνε συχνότερα μπορεί να έχουν έμφυτες διαφορές από τα άτομα που τρώνε λιγότερο συχνά.»

Πηγές: www.pathfinder.gr

Η μουσική καταπραΰνει τον πόνο.

Μπορεί η κατάλληλη σονάτα να «μαλακώσει» τον πόνο μιας ιατρικής επέμβασης;

Ολοένα περισσότεροι γιατροί πιστεύουν πως ναι – και έτσι βάζουν μουσική στις ιατρικές αίθουσες, πιστεύοντας ότι θα ασκήσει αναλγητική δράση στους ασθενείς ή έστω θα αποσπάσει την προσοχή τους από κατά τα άλλα επώδυνες επεμβάσεις.

Η επιστημονική έρευνα, όμως, πολύ πρόσφατα άρχισε τις προσπάθειες για να διαπιστώσει εάν αυτό ισχύει και στην πραγματικότητα.

Στην πιο πρόσφατη σχετική μελέτη, που δημοσιεύθηκε προ ημερών στην επιθεώρηση «Journal of Pain», 153 ασθενείς υποβλήθηκαν σε ολοένα πιο επώδυνα ηλεκτροσόκ στα χέρια, εν όσω άκουγαν μουσική. Καθ’ όλη τη διάρκεια του πειράματος, οι ερευνητές τούς ζητούσαν να ακούνε μουσική και να αναγνωρίζουν μερικές νότες και μελωδίες.

Καταγράφοντας την διαστολή στην κόρη των ματιών τους και την εγκεφαλική δραστηριότητά τους, οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Γιούτα κατέληξαν στο συμπέρασμα πως όταν οι ασθενείς κατόρθωναν να συγκεντρώσουν την προσοχή τους στη μουσική, παρουσίαζαν ολοένα μεγαλύτερη καταπράυνση του πόνου τους.

Το μεγαλύτερο όφελος παρατηρήθηκε στους εθελοντές οι οποίοι εξ αρχής ένιωθαν τη μεγαλύτερη νευρικότητα για τη συμμετοχή τους στη μελέτη.

Εξίσου ενθαρρυντικά αποτελέσματα είχε και σουηδική μελέτη που δημοσιεύθηκε προ διετίας: παιδιά που υποβλήθηκαν σε «μουσικοθεραπεία» μετά από μικρές χειρουργικές επεμβάσεις, χρειάσθηκαν μετεγχειρητικά μικρότερες ποσότητες μορφίνης απ’ ό,τι παιδιά που δεν άκουγαν μουσική.

Ωστόσο, η συνδυασμένη ανάλυση στοιχείων από 51 μελέτες, με 3.600 ασθενείς, που δημοσιεύθηκε στην βάση ιατρικών δεδομένων Cochrane Database, αποκάλυψε πως η επίδραση της μουσικής δεν είναι ιδιαιτέρως έντονη, συνεπώς η πιθανή χρήση της στην κλινική πρακτική δεν είναι βέβαιον ότι αποδίδει σημαντικά.

Συνεπώς, η μουσική στη διάρκεια ή μετά από μια επέμβαση μπορεί να καταπραΰνει τον πόνο, αλλά το πόσο παραμένει ακόμα αβέβαιο.

Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ Ένθετο Υγεία

«Mυστικά» του βιολογικού μηχανισμού της μυϊκής ενδυνάμωσης.

Παρίσι, Γαλλία

Όπως ξέρουν πολύ καλά όσοι κάνουν bodybuilding, οι μύες διογκώνονται, όσο πιο πολύ καλούνται να δουλέψουν. Μια νέα επιστημονική έρευνα, έρχεται να ρίξει φως στο βιολογικό μηχανισμό που επιτρέπει στους μύες να «φουσκώνουν».

Οι ερευνητές, με επικεφαλής την Δρ. Αθανασία Σωτηροπούλου του Ιατρικού Ερευνητικού Ινστιτούτου INSERM και του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών (CNRS) της Γαλλίας, καθώς και του Πανεπιστημίου Ντεκάρτ του Παρισιού, που παρουσίασαν τη σχετική μελέτη στο επιστημονικό έντυπο Cell Metabolism , μελέτησαν τον τρόπο που τα μυϊκά κύτταρα «μεταφράζουν» σε έξτρα όγκο την άρση βαρών και τις άλλες ασκήσεις μυϊκής ενδυνάμωσης.

Ο ρόλος της SrF

Το «μυστικό», πρωτίστως βρίσκεται σε ένα χημικό παράγοντα που παράγεται από τα κύτταρα των μυών κατά τη διάρκεια της άσκησης και ο οποίος στέλνει σήματα στα μυϊκά κύτταρα να πολλαπλασιαστούν, ώστε να είναι σε θέση να σηκώσουν το πρόσθετο βάρος και να καταβάλουν την αναγκαία έξτρα δύναμη. Η ουσία SrF «πυροδοτεί» τα βλαστικά μυϊκά κύτταρα, που βρίσκονται σε ύπνωση και είναι σε θέση να μετατραπούν σε εξειδικευμένα μυϊκά κύτταρα, με τελικό αποτέλεσμα να παράγονται περισσότερες μυϊκές ίνες και έτσι οι μύες να «φουσκώνουν» και να δυναμώνουν.

Όπως εξηγεί η Δρ Σωτηροπούλου, «το σήμα από τη μυϊκή ίνα ελέγχει τη συμπεριφορά των βλαστικών κυττάρων και τη μεγέθυνση των μυών. Είναι μια απρόσμενη και άκρως ενδιαφέρουσα ανακάλυψη».

Το νέο εύρημα μπορεί να οδηγήσει σε βελτιωμένους τρόπους καταπολέμησης της μυϊκής ατροφίας που σχετίζεται με την προχωρημένη ηλικία και τις ασθένειες. Σημειωτέον ότι η ουσία SrF μειώνεται σταδιακά στον οργανισμό, με το πέρασμα της ηλικίας.

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν για τα πειράματά τους γενετικά τροποποιημένα ποντίκια που δεν διέθεταν πλέον την ουσία SrF στους μύες τους. Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι σε αυτή την περίπτωση οι μύες, παρά την άσκηση στην οποία υποβάλλονταν, ήταν ανίκανοι να διογκωθούν. Η ουσία SrF στέλνει τα σήματά της μέσω ενός δικτύου γονιδίων, μεταξύ των οποίων του γονιδίου Cox2.

Ορισμένα αντιφλεγμονώδη φάρμακα, όπως η ιβουπροφαίνη, αναστέλλουν τη δράση του Cox2, γεγονός που αυξάνει την πιθανότητα αυτά τα φάρμακα να παρεμποδίζουν τη μυϊκή ανάπτυξη, όπως αναφέρει η ερευνήτρια.

Σύμφωνα με την Δρ Σωτηροπούλου, οι θεραπείες που αποσκοπούν στη μυϊκή ενδυνάμωση (π.χ. μετά από μια μακρά περίοδο κατάκλισης στο κρεβάτι λόγω μακρόχρονου προβλήματος υγείας) πιθανότατα θα πρέπει να στοχεύσουν σε αυτό το πολύπλοκο δίκτυο χημικών ουσιών που σχετίζονται με την ουσία SrF. Προσθέτει πως δεν θα είναι εύκολο να βρεθεί μια ιδανική ποσότητα του SrF στον οργανισμό, γι' αυτό ίσως θα είναι προτιμότερο η φαρμακευτική έρευνα να εστιάσει τις προσπάθειές της σε ουσίες που εξαρτώνται από το SrF, όπως στις ιντερλευκίνες και στις προσταγλανδίνες.

Πηγές: www.pathfinder.gr

Η φθορά της μνήμης αρχίζει στα 45.

Άσχημα μαντάτα επιφύλαξε μια νέα μελέτη, η οποία έδειξε πως η φθίνουσα πορεία της μνήμης, της λογικής σκέψης και της αντίληψης δεν αρχίζει στην ηλικία των 60 ετών όπως πίστευαν έως σήμερα οι ειδικοί, αλλά πολύ νωρίτερα: στα 45.

«Είναι ευρέως διαδεδομένη η πεποίθηση ότι η νοητική εκφύλιση δεν αρχίζει πριν από την ηλικία των 60 ετών, αλλά η μελέτη μας αποκαλύπτει σημαντική νοητική φθορά ακόμα και σε άτομα ηλικίας 45 έως 49 ετών», δήλωσε η επικεφαλής ερευνήτρια δρ Αρσανά Σιν-Μανού, από το Κέντρο Έρευνας στην Επιδημιολογία & την Πληθυσμιακή Υγεία, το οποίο υπάγεται στο Εθνικό Ίδρυμα Ιατρικής Έρευνας (INSERM) της Γαλλίας.

Το συμπέρασμα βασίζεται στην ανάλυση στοιχείων από μελέτη που άρχισε το 1985 και πραγματοποιείται σε σχεδόν 5.200 άνδρες και 2.200 γυναίκες. Οι εθελοντές είναι Βρετανοί και οι ειδικοί τους παρακολούθησαν από την ηλικία των 45 ετών έως τα 70 τους χρόνια.

Σε διάστημα μιας δεκαετίας, οι εθελοντές υποβλήθηκαν τρεις φορές σε εξετάσεις νοητικών λειτουργιών.

Όπως γράφουν η δρ Σιν-Μανού και οι συνεργάτες της στην «Βρετανική Ιατρική Επιθεώρηση» (BMJ), με το πέρασμα του χρόνου μειώνονταν οι επιδόσεις των εθελοντών στα τεστ μνήμης, λογικής σκέψης και λεκτικής ικανότητας. Η μείωση ήταν ταχύτερη σε όσους ήταν μεγαλύτερης ηλικίας.

Μεταξύ λ.χ. των ανδρών ηλικίας 45-49 ετών, η ικανότητα λογικής σκέψης και η αντίληψη μειώνονταν κατά 4% ετησίως, ενώ για εκείνους που ήταν 65-70 ετών η μείωση ήταν σχεδόν 10% τον χρόνο.

Στις γυναίκες, η μείωση της λογικής σκέψης και της αντίληψης γινόταν με ρυθμό 5% ετησίως για όσες είχαν ηλικία 45-49 ετών, και με ρυθμό σχεδόν 7% ετησίως για εκείνες που ήταν 65-70 ετών.

Ανάλογες μειώσεις παρατηρήθηκαν και στη μνήμη και την λεκτική ικανότητα.

Τα στοιχεία αυτά υποδηλώνουν ότι «η νοητική κατάστασή μας δεν είναι αλώβητη στον χρόνο μέχρι να γεράσουμε», είπε η δρ Σιν-Μανού. «Αυτό πρέπει όλοι να το αντιληφθούν, ούτως ώστε να λάβουν εγκαίρως τα μέτρα που απαιτούνται για να διαφυλάξουν τις νοητικές λειτουργίες τους».

Ποια είναι αυτά τα μέτρα; Ο γενικός κανόνας είναι πως «ό,τι κάνει καλό στην καρδιά, κάνει και στον εγκέφαλο». Συνεπώς, ένας υγιεινός τρόπος ζωής, χωρίς τσιγάρο, αλκοόλ και λίπη, με γυμναστική και προσεγμένη διατροφή, είναι απαραίτητος για υγιή εγκέφαλο, σύμφωνα με τους ειδικούς.

Πηγή : Web Only, www.tanea.gr